თურქულ კინემატოგრაფიაში ძალიან პოპულარულია ისტორიული თემატიკა, განსაკუთრებით ძველი საგმირო ეპოსები, მათ შორის ყველაზე გამორჩეულია ძველი თურქული ეპოსი - ,,წიგნი პაპაჩემ ქორქუთისა“, სადაც ასახულია სელჩუკთა ომები დავით აღმაშენებელთან.
წარმოდგენილი ნაწყვეტი სწორედ ამ პოემის საფუძველზე გადაღებული ფილმიდანაა.
ეპოსში და შესაბამისად ფილმშიც დავითი ბოროტ მმართველადაა დახატული, შეუძლებელია ეს ქართულ აუდიტორიას მოგვეწონოს, მაგრამ ნუ ვიუცხოებთ ამას და ნუ დავრჩებით შეურაცხყოფილი, ქართულ წყაროებშიც თურქი ხელისუფლები ამგვარად და უარესადაც არიან წარმოდგენილი.
რა თქმა უნდა, დავითი სულითაც და ხორცითაც მშვენიერი ადამიანი იყო და ის არ ყოფილა ისეთი შემზარავი, როგორც ამ ეპოსში და მასზე დაყრდნობილ ფილმშია წარმოდგენილი.
მთავარი, ვფიქრობ, ისაა, რომ ძველი თურქული ნაციონალური ეპოსიც კი ვერ უვლის გვერდს აღმაშენებლის დიდ გამარჯვებებს და ძლიერებას.
მოცემული ეპიზოდი ასახავს ეპოსის შემდეგ მონაკვეთს: ,,ყაზანის ბანაკს ურწმუნო ქართველები დაესხნენ თავს, რომელთაც ხელთ იგდეს მთელი მისი განძეული, მისი აქლემები და ცხენები, და მისი ხალხი, მათ შორის მისი ცოლი - წარმოსადეგი, ბურლა ხათუნი, და მისი ერთადერთი ვაჟი - ურუზი. ურწმუნოებმა აღნიშნეს თავისი გამარჯვება, და მათმა მეფემ ბრძანა ყაზანის შეურაცხყოფისთვის, რომ ექცია ბურლა ხათუნი თავის მერიქიფედ...."
ეს შემთხვევა ქართულ წყაროებსაც აქვთ აღწერილი, დავითის ერთ-ერთი ლაშქრობის შესახებ ვკითხულობთ: ,,მოსრეს სპანი მათნი ურიცხვნი, და აღიღეს დედაწული მათი, ცხენნი, ცხოვარნი, აქლემნი, და ყოველი ნაქონები მათი, რომლითა აღივსო ყოველი სამეფოჲ მისი ყოვლითა კეთილითა".
ქართული წყარო აქ თითქმის ყველა იმ ნიუანსს ასახელებს, რასაც ,,დედე გორგუდის წიგნი".
ბექა ჭიჭინაძე, მკვლევარი